Historia marki
(skopiowane z Wikipedii)
Koncern Honda założył Sōichirō Honda, który bardzo interesował się samochodami. Jako 15-latek opuścił dom rodzinny i udał się na praktyki w warsztacie samochodowym pracując m.in. przy budowie sportowego auta Art Daimler. W 1927 roku założył własną filię warsztatu samochodowego Art Shokai, a w 1929 roku opatentował metalowe szprychy. W 1930 założył fabrykę produkującą pierścienie tłokowe, którą sprzedał Toyocie w 1945 roku[1]. W 1936 powrócił do konstruowania aut sportowych. W 1947 roku Sōichirō rozpoczął produkcję pierwszego roweru napędzanego silnikiem o pojemności 50 cm³, który stał się pierwszym produktem marki Honda[2]. W 1948 otworzył korporację Honda Motor Co Ltd. i rozpoczął seryjną produkcję mopedów, które eksportował m.in. na Tajwan. Pierwszy motocykl wprowadził w 1949 roku o nazwie Dream D i pojemności silnika 98 cm³[3]. W 1952 otworzył dwie następne fabryki Hondy.
W 1953 Honda wprowadziła pierwszy samochód – lekkiego dostawczaka – Hondę T360 oraz seryjnie produkowany dwusuwowy, jednocylindrowy silnik typu H o mocy 1KM. Rok później powstał czterosuwowy silnik typu T o pojemności 130 cm³ i mocy 2,5 KM. Skonstruowano go tak, aby znalazł zastosowanie w małych ciągnikach czy pompach wodnych. W 1959 otwarto pierwszą w USA filię koncernu w Los Angeles pod nazwą American Honda. Sōichirō Honda mający wielką pasję do aut sportowych postanowił wyprodukować pierwsze seryjnie produkowane auto sportowe – Honda S500[4]. W 1965 w Meksyku, kierowca Richie Ginther zapewnił Hondzie najwyższe miejsce na podium Formuły 1. Sukcesy te powtarzano w latach 80., z zespołami Williamsa i McLarena. Na początku 1964 koncern postanowił rozpocząć produkcję przenośnych generatorów prądu w oparciu o technologię małych silników. W 1967 otwarto czwartą fabrykę Hondy. W 1971 wprowadzono do produkcji Hondę Gold Wing – pierwszy motocykl z biegiem wstecznym oraz silnikiem na ładunek uwarstwiony CVCC. Dzięki temu silnikowi spaliny nie są katalicznie oczyszczane, ale od razu produkowane są czystsze. Przeznaczony on był do spalania bardziej ubogich mieszanek. Napęd ten odniósł sukces i licencję na jego produkty kupił Ford, Toyota, Isuzu,Chrysler. W 1972 korporacja postanowiła wprowadzić na rynek, pierwsze seryjnie produkowane kompaktowe auto pod marką Honda. Był to model Civic. Spełniał on amerykańskie normy czystości spalin bez użycia dodatkowychsystemów poprawiających ich jakość oraz uzyskał najniższe spalanie wśród aut sprzedawanych za oceanem. W 1973 syn Sōichirō Hondy założył własne przedsiębiorstwo o nazwie Mugen Motorsports zajmujące się tuningiemaut i ściśle powiązał z firmą ojca. W 1978 wprowadzono do produkcji pierwszy, typowo sportowy model Hondy – Hondę Prelude[5].
W 1981 po raz pierwszy zastosowano oraz wprowadzono do produkcji pokładowy system nawigacji opierający się na danych zapisanych w pamięci układu i sygnałów z żyroskopu, a nie jak robione jest to obecnie z sygnałów satelitarnych. Rok później – Honda – jako pierwsza z japońskich producentów postanowiła otworzyć swoją fabrykę w Stanach Zjednoczonych oraz kupić brytyjską markę Rover z wyniku której powstało kilka wspólnych aut. W marcu 1986 roku Honda Motor Company postanowiła sprzedawać za Oceanem swoje samochody nie tylko pod marką Honda, ale także pod bardziej luksusową marką Acura. W tym samym roku korporacja rozpoczęła budowę inteligentnego robota. Jako pierwszy producent na świecie skonstruowała w 1988 roku silnik z układem elektronicznie sterowanych faz rozrządu i skoków zaworów – VTEC. Silnik ten odznacza się doskonałymi osiągami, bardzo niskim zużyciem paliwa i niższą emisją spalin. Zapewnia on maksymalną ochronę nad skokiem i fazą zaworów dolotowych w zależności od warunków jazdy, osiągając bardziej wydajne napełnianie cylindrów i zwiększenie momentu obrotowego przy wszystkich prędkościach obrotowych wału silnika[6].
W roku 1994 Honda rozstała się na rzecz BMW z Roverem. W 1995 Honda przedstawia pierwszy benzynowy samochód spełniający warunki LEV i wprowadza do seryjnej produkcji silnik spełniający kalifornijską normę czystości spalin Ultra LEV[7]. W 1996 pierwszym samochodem zasilanym całkowicie bateriami metalowo-niklowymi koncern wygrywa zawody pojazdów zasilanych bateriami słonecznymi. W 1997 z fabryk w USA wyjeżdżają pierwszeHondy EV Plus – czteroosobowe auta elektryczne. W 1998 Honda wprowadza swoje pierwsze auto zasilane sprężonym gazem ziemnym (CNG). W 2000 roku wydano pierwszego robota konstruowanego od 12 lat – ASIMO. W 2003 Honda zrobiła rewolucję w silnikach diesla konstruując dynamiczny i niezwykle trwały silnik i-CTDi[8]. W połowie 2008 roku postanowiono wycofać koncern z wyścigów Formuły 1 ze względu na kryzys w motoryzacji oraz wprowadzono auto napędzane silnikiem wodorowo-elektrycznym – Hondę FCX Clarity. Zaprezentowano i rozpoczęto produkcję następcy rewolucyjnego silnika diesla i-DTEC z piezoelektrycznym, wielostopniowym wtryskiem paliwa oraz bardziej wydajnym systemem recyrkulacji gazów wydechowy i filtr cząsteczek stałych[9]. W 2009 wybudowano nową fabrykę w Japonii produkującą bloki cylindrów do silnika Diesla[10], a we wrześniu 2009 rozpoczęto w Polsce, w okolicy Pniew, budowę europejskiego centrum logistycznego pod nazwą Honda Logistics Center Central-Europe Sp.z.o.o.
W 2010 koncern rozpoczął produkcję pierwszego sportowego coupé napędzanego silnikiem spalinowo-elektrycznym – Hondę CR-Z[11]. W 2008 roku Honda była czwartym pod względem wielkości producentem samochodowym w Stanach Zjednoczonych, a w 2010 roku siódmym co do wielkości producentem samochodowym, po Toyocie, GM, Volkswagenie, Hyundaiu, Fordzie i Nissanie.